درمان پارکینسون هنوز به طور قطع پیدا نشده است؛ اما داروهای زیادی وجود دارند که برای کنترل این بیماری مغز و اعصاب مفید هستند. در این زمینه میتوان از لودوپا، آمانتادین، بیپریدن و سلژلین استفاده کرد.
مصرف چای سبز، خوردن سبزیجات محلی، مصرف مواد غذایی ارگانیک و ورزش از جمله مواردی هستند که آسیب های ناشی از استرس را کم می کنند.
ممکن است بتوان این وضعیت را به مراحل خفیف و متوسط و پیشرفته تقسیم کرد؛ اما هر مرحله میتواند مناطق خاکستری وسیعی داشته باشد.
این گروه های غذایی ممکن است خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش داده یا روند پیشرفت آن را تسریع کنند.
برخی از افراد مبتلا به پارکینسون در بلع مشکل دارند. که می تواند منجر به پنومونی آسپیراسیون شود.
درمان مریضی پارکینسون خفیف نسبت به پیشرفته آسانتر است. معمولاً در این بیماری میتوان با استفاده از داروها به میزان زیادی علائم بیماری را کنترل کرد.
کُندشدن حرکات ارادی بهخصوص هنگام آغاز حرکاتی مانند راهرفتن یا غلتزدن در رختخواب
بالا رفتن سن به بیماری پارکینسون ژنتیک همراه التهاب و آسیب های سلولی، یکی از فاکتورهای اصلی در بروز این بیماری می باشد.
سابقه خانوادگی: افرادی که اعضای خانواده نزدیکشان مبتلا به پارکینسون هستند بیشتر در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
علائم معمولا در یک سمت بدن ظاهر میشوند و درنهایت، بهسمت دیگر نیز سرایت میکنند. علائم پارکینسون بسیار شبیه بیماریهای دیگری است که روی سیستم عصبی تأثیر میگذارند؛ بنابراین مخصوصا اگر علائم فرد خفیف باشد، تشخیص علت اصلی بیماری زمانبر خواهد بود.
بیماری پارکینسون کشنده نیست، ولی عوارض ناشی از آن می تواند طول عمر افرادی که با این بیماری تشخیص داده شده اند را کوتاه کند.
مرحله ۳ مرحله میانی در پارکینسون است و نقطه عطف اصلی در پیشرفت بیماری پارکینسون است. بسیاری از علائم مشابه علائم مرحله ۲ است.
بسیاری از مردم در این مرحله از پارکینسون نمی توانند به تنهایی زندگی کنند زیرا زمان حرکت و زمان واکنش کاهش می یابد.
در پارکینسون ، سلولهای ماده سیاه به تدریج می میرند. هنگامی که این اتفاق می افتد ، سطح دوپامین کاهش می یابد.